Over Red and Silver
Met Rhea’s nestje, ons negende nestje alweer, hebben we besloten om ons te gaan richten op Maine Coons en zijn we onze cattery in Dordrecht gestart. Met dat in ons achterhoofd hebben we ons gezin uitgebreid met Theia. Onze cattery is indirect ook genoemd naar deze twee dames; Rhea is een Red Classic Tabby en Theia is een Black Silver Classic Tabby, vandaar Red and Silver.
De keuze voor Maine Coons komt vooral door hun karakter. Het zijn natuurlijk ook geweldige katten om te zien met hun indrukwekkende formaat en geweldige vacht maar het zijn vooral zulke léuke katten. Gezellig, mensgericht, ze houden van knuffelen, ze zijn heel speels en ook een beetje gek. Ze kunnen op de meest geweldige manieren in slaap vallen, halen gekkigheid uit als ze spelen en zijn, volgens onze kinderen dan, gewoon “adorable".
Als bioloog vind ik het ook heel interessant, en belangrijk, om verantwoord te fokken met oog voor belangrijke aspecten zoals het behoud van diversiteit binnen het ras en (genetische) gezondheid. Daarnaast is ook het sociale aspect belangrijk als je gaat fokken, namelijk dat kittens goed gesocialiseerd opgroeien in een huiselijke omgeving. Hierdoor wennen ze aan de dagelijkse gang van zaken in een huishouden en aan mensen, zijn ze nieuwsgierig en geïnteresseerd, levendig en enthousiast en niet angstig of schuw. Onze katten groeien allemaal op als onderdeel van ons gezin. Gezellig in de woonkamer maken ze kennis met alles, van stofzuigers tot visite, en worden ze opgevoed zodat ze weten dat sommige dingen niet mogen. Hoewel ze daar soms wat eigenwijs in zijn, het blijven ten slotte katten ;)
Onze katten history
Op mijn derde kreeg ik mijn eerste kat en sindsdien was ik verkocht. Ik heb nooit meer zonder gewoond. Bij mijn ouders thuis hadden we altijd één poes en zodra ik op mezelf ging wonen in Dordrecht, kwamen er twee katten; Doeschka en Sifra. Maar dat duurde niet lang. Doeschka kwam uit het asiel en bleek zwanger. Mijn eerste nestje! Waarvan een katertje, Freekje, bij ons bleef wonen. Dat was in 2000. Het jaar erop hebben we nog een nestje met haar gehad en daarna is ze geholpen. Freekje was echt mijn grote vriend, hij liep buiten mee, luisterde als ik hem riep en was thuis altijd bij me. Helaas werd bij op vijfjarige leeftijd onverklaarbaar ziek. Na een intensieve periode knapte hij wel weer wat op maar hij is nooit meer de oude geworden. Een jaar later hebben onverwacht afscheid moeten nemen.
Een jaar daarvoor had mijn collega een schattig nestje met witte poesjes, deels siamees. Een paar foto’s later was mijn man ook om en kwam Phoebe bij ons wonen. Met Phoebe hebben we ook twee nestjes gehad en een van haar zoons, Pluisje, bleef ook bij ons wonen als onze nieuwe huiskater. Pluisje was heel pluizig en klein bij zijn geboorte maar groeide uit tot een geweldige, grote witte reus met het zachtste karakter dat een kat maar kan hebben. Al onze kinderen waren gek op hem en hij liet zich altijd gelaten “optillen”; met twee armpjes om zijn borstkas geslagen “droegen” ze hem rond terwijl hij met zijn achterpoten nog op de grond meeliep. En ons aankeek met een gelaten blik van “komen jullie me weer even redden?” Bij latere nestjes lag hij er altijd bij als een grote oppas-oom zodat moederpoes met een gerust hart even weg kon. Helaas kreeg hij suikerziekte en hoewel we hem met medicatie nog een aantal mooie jaren hebben kunnen geven, moesten we toch echt te vroeg afscheid van hem nemen.
Na Phoebe werd ons gezin nog uitgebreid met Tijgertje; een rood poesje uit een nestje van een collega van mijn man. Op dat moment telde ons poezengezin 5 katten. Mijn man heeft vanaf drie katten altijd geroepen, dat drie genoeg was en dat er nu eerst maar een kat af moest, voordat er weer één bij kwam. Maar stiekem is hij net zo’n kattengek als ik ;) Ook Tijger heeft 2 nestjes gehad bij ons. Wat wij altijd heel leuk hebben gevonden, is dat alle kittens altijd naar familie, vrienden of bekenden daarvan zijn gegaan. Van heel veel van “onze” katten horen we nog regelmatig hoe het met ze gaat.
In de jaren daarna hebben we afscheid moeten nemen van onze eerste dames maar die waren inmiddels ook 16 en 17 jaar oud. Dat gat werd opgevuld. Via mijn nichtje kregen we Coco, een echt stoer boerderijkitten en een ongelooflijke lieve en goede moeder. Uit haar eerste nestje zijn twee zusjes bij ons gebleven; Cinder en Eclipse. Beide hadden een van onze dochters geadopteerd als “hun” mens en de meiden en hun poezen waren dan ook onafscheidelijk. Tot groot verdriet van onze dochter werd Eclipse na anderhalf jaar aangereden. En Coco had juist eerder dat jaar een tweede nestje gehad en was gesteriliseerd. Dus hebben we contact gezocht met de boer waar zij vandaan kwam. Die had toevallig een nestje waarvan nog een katertje vrij was. Zo kwam Loki, onze derde huiskater en grote rode je-weet-wel kater, bij ons wonen.
Loki doet zijn naam eer aan en is een grote ondeugd. Bij de kinderen staat hij ook bekend als Loki the Toesnatcher. Ook is hij de grote vriend van Rhea. Aangezien Rhea bij ons kwam wonen toen Loki 9 maanden oud was, zijn ze ook samen opgegroeid. Loki vond het wel allemaal maar raar toen Rhea’s nestje geboren werd en tot haar grote verdriet heeft hij haar een aantal weken ontweken. Inmiddels zijn de kittens groter en komt hij weer kijken en spelen. Ook met de kittens wil hij nu spelen maar zij vinden hem nog een beetje groot en intimiderend. Maar ze durven steeds meer.
Rhea komst was eigenlijk een verrassing. Ons toenmalige huis was met vier katten, twee hamsters, twee cavia’s en twee gerbils best al goed gevuld, zeg maar. Tja, de kinderen wilden graag hun eigen huisdieren, met als gevolg dat we een soort kinderboerderij waren geworden. Omdat de gerbils hun onderkomen weer eens opgegeten hadden, was ik op marktplaats op zoek naar een “houten cavia huisje”. En hoe het algoritme het voor elkaar heeft gekregen, weet ik nog steeds niet maar ik kreeg de advertentie voor Rhea voorgeschoteld; op zoek naar een “goed huisje”. We waren gelijk verliefd op het kleine pluizeballetje en nadat we waren gaan kijken, was er eigenlijk geen andere optie dan dat zij ook bij ons kwam wonen.
Inmiddels zijn we verhuisd naar een groter huis met een flink grote tuin. Niet per sé vanwege de katten maar die zijn er ook wel erg gelukkig mee. En met de komst van Theia erbij zijn we ons nieuwe avontuur aangegaan door met haar en Rhea onze cattery te starten in Dordrecht!